Het is niet ongebruikelijk dat honden hun voer overgeven als ze te snel eten, of gele gal als ze te lang een lege maag hebben. Het overgeven van slijm heeft vaak een andere oorzaak, en kan compleet onschuldig zijn, maar het kan ook een symptoom zijn van een ernstige aandoening.
We zullen kijken naar de redenen waarom je hond slijm overgeeft, hoe je kunt bepalen of je hond overgeeft, braakt of hoest, en wanneer je je zich zorgen moet maken.
Top tip: Heeft je hond snel last van zijn maag waardoor hij vaak misselijk is en bijvoorbeeld regelmatig gras eet om zijn maag te kalmeren? Als de dierenarts geen duidelijke oorzaak vindt, kun je het voer van je hond veranderen en een supplement zoals Puur Maag bijvoeren. Dit supplement kalmeert de maag en helpt bij het herstel en de bescherming van het maagslijmvlies.
Braken versus regurgitatie bij slijm overgeven
Braken, oprispingen en kuchen (het verwijderen van vuil uit de keel of longen via hoesten) zijn drie verschillende processen die kunnen leiden tot een slijmachtige afscheiding uit de bek van je hond.
Braken treedt op wanneer een hond voedsel of vloeistof uit de maag of lager in het spijsverteringskanaal verdrijft. Dit betekent dat een hond zal kokhalzen, en actief zal proberen om voedsel van de maag naar de bek te verplaatsen.
De meeste hondenbezitters zijn zeer bekend met dit geluid en het kan optreden als gevolg van een verscheidenheid aan ziekten. Soms komt braken gewoon voor als een hond lichte maagklachten heeft of simpelweg te snel heeft gegeten.
Regurgitatie, aan de andere kant, treedt op met weinig waarschuwing. Je hond zal niet proberen om voedsel uit de maag te persen, en dus ook niet kokhalzen, want bij regurgitatie wordt het voedsel alleen uit de slokdarm verdreven.
Bij regurgitatie kan er slijm aanwezig zijn. Er kan nog steeds voedsel aanwezig zijn in de slokdarm, maar meestal is dit niet het geval en spuugt de hond alleen slijm uit.
Ten slotte is er kuchen of hoesten. Het kuchen en hoesten kan hetzelfde klinken als de geluiden die een hond maakt bij het braken. In het geval van een brakende hond zal dit echter resulteren in het uitdrijven van de inhoud van de maag.
Een hond die hoest, spuugt echter meestal een kleine hoeveelheid slijm of vloeistof uit. Ze kunnen het ook inslikken, zonder dat er zichtbare vloeistof wordt geproduceerd.
Oorzaken voor braken van slijm
Slijm dat wordt gemengd met het braaksel van je hond kan om verschillende redenen voorkomen. Als je hond vaak slijm overgeeft, moet hij door een dierenarts worden gezien voor een officiële diagnose.
In sommige gevallen kan het dieet van je hond ervoor zorgen dat hij slijm braakt. Vet voedsel kan op slijm lijken wanneer je hond het uitbraakt, of het kan de alvleesklier irriteren. Honden met pancreatitis of ook wel alvleesklierontsteking, kunnen slijm overgeven, en hebben daarbij vaak een pijnlijke buik.
Een vet dieet is niet de enige reden waarom een hond slijm braakt door iets dat ze hebben ingenomen. De inname van een verscheidenheid aan gifstoffen, waaronder planten, druiven en xylitol, kan ertoe leiden dat een hond moet braken.
Inflammatoire darmaandoeningen kunnen er ook voor zorgen dat een hond chronisch en herhaaldelijk moet braken en diarree heeft, soms met slijm. Bepaalde rassen zijn vatbaarder voor IBD.
Een darmblokkade treedt op wanneer een onverteerbare stof of object een deel of het hele spijsverteringskanaal blokkeert. Dit leidt ook tot braken wanneer voedsel niet meer kan passeren en de maag geïrriteerd is.
Parasieten kunnen in ernstige gevallen een darmblokkade veroorzaken, maar in milde gevallen ook braken door maagirritatie. Het braaksel veroorzaakt door zowel parasieten als darmblokkades kan soms ook slijm bevatten.
Oorzaken voor oprispingen van slijm
Zoals eerder vermeld, treedt regurgitatie op wanneer de slokdarm vaste stoffen of vloeistoffen zonder waarschuwing verdrijft voordat deze de maag bereiken.
Oesofagitis is een van de meest voorkomende oorzaken hiervan. Bij oesofagitis is de slokdarm ontstoken en geïrriteerd. De irritatie van de slokdarm leidt tot regurgitatie. Op zijn beurt, leidt veelvuldig braken tot oesofagitis, omdat het maagzuur de slijmvliezen van de slokdarmwand beschadigt.
Kanker, of de inname van een chemische stof, zijn nog twee veelvoorkomende redenen voor het optreden van oesofagitis.
Naast slokdarmontsteking kan je hond slijm opgeven als gevolg van de ziekte van Addison. Bij de ziekte van Addison produceren de bijnieren niet de hormonen die nodig zijn om het lichaam van een hond goed te laten functioneren.
Frequent braken en oprispingen zijn symptomen van de ziekte van Addison, samen met een onbalans van elektrolyten, plotseling instorten, spierzwakte, veel plassen en drinken en andere symptomen.
Net als bij andere ziekten, zijn er bepaalde rassen die meer vatbaar zijn voor de ziekte van Addison. Deze rassen zijn onder meer Bearded Collies, Portugese Waterhonden, Poedels en Labrador Retrievers.
Redenen voor het ophoesten van slijm
Als je hond slijm ophoest, komt het waarschijnlijk uit zijn longen of luchtwegen in plaats van uit zijn maag of maag-darmkanaal.
Een veel voorkomende reden voor honden om slijm op te hoesten, is een infectie van de bovenste luchtwegen. Bovenste luchtweginfecties komen vaker voor bij honden met een aangetast of zwak immuunsysteem, zoals puppy’s of oudere honden.
Naast het ophoesten van slijm, zul je waarschijnlijk afscheiding uit de ogen en neus, niezen, lethargie of koorts zien. Kennelhoest, een veel voorkomende ziekte bij jonge honden, kan er ook voor zorgen dat een hond slijm ophoest. Kennelhoest wordt gemakkelijk tussen honden verspreid omdat het zeer besmettelijk is.
Daarnaast kunnen symptomen van allergie en astma leiden tot overmatig hoesten bij honden. Dit kan gebeuren wanneer een hond allergisch is voor iets in zijn omgeving, of wanneer hij wordt blootgesteld aan sigarettenrook, parfums, schoonmaakproducten of een ander irriterend middel.
Ook andere irritaties in de slokdarm, zoals gras, vreemde voorwerpen, zand of grasaren kunnen ervoor zorgen dat je hond gaat hoesten.
Top tip: Een hoestende hond kun je helpen met Caniresp. Het heeft een slijmoplossende werking, verzacht de keel van je hond, en zorgt ervoor dat je hond minder hoest.
Hoe behandel je een hond die slijm overgeeft?
De eerste stap die je kunt nemen wanneer je hond overgeeft, braakt of slijm ophoest, is een bezoek te brengen aan de dierenarts van je hond.
Je hond heeft mogelijk bloedonderzoek, röntgenfoto’s of andere diagnostische tests nodig om te bepalen waarom ze slijm overgeven.
Als je hond maar één of twee keer hoest, kan het zijn dat hij heel even een irriterend middel in zijn longen heeft gekregen. Hetzelfde geldt voor een enkel geval van braken of regurgitatie.
Als het echter meer dan een of twee keer voorkomt, of optreedt met andere symptomen, heeft je hond veterinaire aandacht nodig om het probleem op te lossen.
Onbehandeld, zal de infectie, ziekte of irritatie waarschijnlijk alleen maar erger worden, wat in de toekomst tot nog meer problemen leidt.